Απόκριες

Ήταν ένα αγοράκι και πλησίαζαν οι απόκριες και λέει στον πατέρα του :
– Μπαμπά θέλω να μου πάρεις ένα ένα κόκκινο φόρεμα για τις απόκριες.
– Παιδί μου τι θα το κανείς το κόκκινο φόρεμα; Τι θα ντυθείς;
– Κόκκινοσκουφιτσα! λέει το παιδί.
Μετά πάει ο πατέρας του σε ένα παιδοψυχολόγο και του λέει με ντροπή :

– Γιατρέ μου, το αγόρι μου, ο μοναχογιός μου θέλει να ντυθεί κοκκινοσκουφίτσα!
– Ησυχάστε, του λέει ο γιατρός, δεν είναι τίποτα, θα του περάσει με τον καιρό. Αλλά εσείς πρέπει να του κάνετε ότι σας ζητήσει!
Τον άλλο χρόνο πάλι τις απόκριες λέει το παιδί στον πατέρα του :
– Μπαμπά θέλω να μου πάρεις ένα γαλάζιο φόρεμα, γόβες και ένα στέμμα!
– Τι θα ντυθείς αγόρι μου;
– Πριγκίπισσα της νύχτας!
Πάει ο πατέρας του παιδιού πάλι στον παιδοψυχολόγο και του λέει με το κεφάλι κατεβασμένο :
– Γιατρέ, το παιδί μου θέλει να ντυθεί πριγκίπισσα της νύχτας!
– Ησυχάστε, όπως σας είπα θα του περάσει δεν είναι τίποτα! του λέει ο γιατρός πάλι.
Του χρόνου πάλι τις απόκριες το παιδί πηγαίνει στον πατέρα του και του λέει :
– Πατέρα θέλω ένα σπαθί, σανδάλια και ένα σπαθί.
Ο πατέρας γεμάτος χαρά διακόπτοντας το παιδί πηγαίνει στον γιατρό και του λέει :
– Γιατρέ, το παιδί μου έγινε καλά.
– Είδατε τι σας έλεγα; Ήταν θέμα χρόνου να γίνει καλά!
Φεύγοντας ο πατέρας από το γιατρό τον ευχαρίστησε και πήγε σπίτι.
– Παιδί μου ξέχασα να σε ρωτήσω τι θα ντυθείς; ρωτάει ο πατέρας.
Και ο γιος του :
– Ζίνα, πατέρα! Ζίνα!