Η τελευταία πρόβα

Δυο τύποι μοιράζονται ένα διώροφο σπίτι. Ένα βράδυ λοιπόν, κατά τις 3 τα ξημερώματα, ο από πάνω αρχίζει να παίζει ντραμς. ΝΤΟΥΠ – ΝΤΟΥΠ – ΝΤΑΠ,ΝΤΟΥΠ – ΝΤΟΥΠ – ΝΤΑΠ… Ανεβαίνει ο από κάτω έντρομος, με τα σώβρακα.
– Καλά ρε τρελάθηκες ; Ξέρεις τί ώρα είναι ;
– Τελευταία πρόβα! Αύριο έχω συναυλία με το συγκρότημα. Σου υπόσχομαι ότι δε θ’ επαναληφθεί.

Ο από κάτω σκέφτεται, άντε, αφού δε θ’ επαναληφθεί, δε γαμιέται… και φεύγει. Το επόμενο βράδυ, χαράματα, ο από πάνω αρχίζει και κοπανάει τα ντραμς, βαβούρα, ΓΚΑΠ – ΓΚΟΥΠ, της πουτάνας. Ξυπνάει ο από κάτω, ανεβαίνει πάνω και βάζει τις φωνές :
– ΡΕ ΑΝΑΙΣΘΗΤΕ, ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ, ΤΙ ΚΟΠΑΝΑΣ ;;;
– Τελευταία πρόβα! Αύριο θα παίξουμε τελικά, σήμερα αναβλήθηκε η συναυλία.
Ο άλλος φεύγει, αφού πρώτα αποσπά την υπόσχεση ότι αυτή η κατάσταση δε θ’ επαναληφθεί.
Φυσικά το επόμενο βράδυ, γύρω στις 4, ο από πάνω αρχίζει να βαράει τα ντραμς, πανικός, κόλαση, ΝΤΟΥΠΑ – ΝΤΟΥΠΑ – ΝΤΟΥΠΑ – ΝΤΟΥΠΑ, ανεβαίνει ο από κάτω με τη τσίμπλα στο μάτι και του λέει :
– ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ ; ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ Η” ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ;;;
– Τελευταία πρόβα! Αύριο θa ξαναπαίξουμε, γιατί μας γούσταρε το αφεντικό του club.
Το επόμενο βράδυ (κλασσικά), ο από πάνω αρχίζει να τα χώνει στα ντραμς, ΝΤΑΠ – ΝΤΑΠ – ΝΤΑΠ – ΝΤΟΥΠΑ – ΝΤΟΥΠΑ – ΝΤΑΠ, με τις ώρες. Από τον από κάτω ούτε φωνή, ούτε ακρόαση… Περνάνε δυο ώρες, ο από πάνω παίζει ακόμα, ο από κάτω νεκρική σιγή. Ρε, μπας κι έπαθε τίποτα; σκέφτεται ο τύπος, και κατεβαίνει κάτω να δει αν ο άλλος είναι εντάξει. Κοιτάει στο υπνοδωμάτιο, το κρεβάτι άστρωτο, ο τύπος πουθενά. Κοιτάει στην κουζίνα, τίποτα. Κοιτάει στο σαλόνι, τίποτα. Βλέπει φως στο μπάνιο, πλησιάζει, ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον από κάτω να τραβάει μαλακία.
– Καλά, δε ντρέπεσαι στην ηλικία σου;
– Τελευταία πρόβα! ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ!