Το χελωνάκι

Χαράματα Κυριακής και η οικογένεια του κυρ-χελώνα και της κυρα-χελώνας, με τον παππού-χελώνα και την γιαγιά-χελώνα και τα εφτά χελωνάκια, κίνησαν για εκδρομούλα στις παρυφές του Ταϋγέτου.
Κατά τις 12:10 έφτασαν σε ένα ξέφωτο και είπε ο κυρ-χελώνας:
– Καλά είμαστε εδώ, κυρά χελώνα ετοίμασε να φάμε κάτι, πεινάσαμε.

Εκεί που είχε ετοιμάσει τη ντοματοσαλάτα, τα αυγά τα βραστά, ψωμί, τυρί, ακούγεται να λέει
– Πω-πω, ξέχασα το αλάτι, πώς θα φάμε τα αυγά!.
– Α, δεν τρώγονται τα αυγά χωρίς αλάτι , λέει ο κυρ-χελώνας, να πάει το μικρό το χελωνάκι να το φέρει!.
Απαντάει το μικρό:
– Όκι ζε πάω ζατί σα φάτε χωρίς εμένα ζε σα με πελιμένετε .!!!
– Όχι θα σε περιμένουμε απαντάει η μαμά χελώνα .
– Όκι ζε σα με πελιμένετε.
– Θα σε περιμένουμε λέει ο μπαμπάς χελώνας.
– Όκι ζε πάω σα φάτε μόνοι σας και ζε θα με πελιμένετε !!!!!
– Θα σε περιμένουμε , απαντάνε όλοι μαζί!!!.
– Εντάτσει, σα πάω να το φέλω, αλλά ζε σα φάτε, να με πελιμένετε.
Ναι, ναι, λένε όλοι, με μια φωνή ξανα.
– Σα με πελιμένετε ε ;
– Ναι ναι !! και περίμεναν να επιστρέψει το χελωνάκι με το αλάτι.
Πέρασε το μία ώρα 2 ώρες 4 5 , ήρθε απόγευμα, πουθενά να φανεί το χελωνάκι, αργούσε. Στο μεταξύ τους είχε «κόψει» η πείνα και λέει ο χελώνας:
– Δε τρώμε σιγά-σιγά και θα έρθει και το μικρό , και άρχισαν να τρώνε.
Οπότε εμφανίζετε το χελωνάκι πίσω από ένα θάμνο και τους λέει:
– Ώστε τλώτε ε, και εγώ ζεν πάω ζεν πάω ζεν πάω !!!!.