Για παντρεμένους….

Πηγαίνει κάποιος στο σπίτι του, μαζί με έναν φίλο του:

– Αγάπη μου, γύρισα!!
– (από την κουζίνα) Καλωσόρισες!
– Μανάρι μου, έφερα κι έναν φίλο μου για καφέ!!
– (από την κουζίνα) και πολύ καλά έκανες!!

Ο φίλος εντυπωσιάζεται από τις αγάπες και τα γλυκόλογα, αλλά δεν λέει τίποτε.. Πηγαίνουν και κάθονται στο σαλόνι:

– Ρε συ Κώστα, πώς τον πίνεις τον καφέ;
– Μέτριο, με γάλα.
– Αγάπη μου, θα κάνεις δύο καφεδάκια; Ένα για μένα και ένα μέτριο με γάλα;
– (από την κουζίνα) Έγινε!!

Έρχονται τα καφεδάκια, τα πίνουν και τα λένε..

– Κώστα, να σου πω, να πω την γυναίκα μου να κάνει κανένα μεζεδάκι, έτσι; Κανά σαλαμάκι, λίγο τυράκι, να τηγανίσει κανά λουκάνικο, ουζάκι, να, αυτά.
– Όχι ρε Μπάμπη, μη βάζουμε την γυναίκα σε κόπο..
– Όχι ρε, μην μασάς.. (προς την γυναίκα του) Ομορφούλα μου, θα κάνεις κανά μεζεδάκι, από αυτά που ξέρεις; Άντε μπράβο καμάρι μου..
– Ρε συ Μπάμπη, δεν αντέχω άλλο, θα σου το πω.. μπράβο σου ρε!
– Μπράβο; Εμένα; Γιατί;
– Τι γιατί; Από την ώρα που ήρθα, όλο γλυκόλογα είσαι, και αγάπη μου, και ομορφιά μου, και μανάρι μου και ομορφούλα και καμάρι.. εμείς τα έχουμε κόψει αυτά εδώ και χρόνια ενώ εσείς.. μπράβο μπράβο..
– .. .. Χμμ.. άμα σου πω ότι δεν θυμάμαι πώς την λένε, θα το πιστέψεις;..