Ο ξυλοκόπος και η νεράιδα

Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ” ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό.
Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα, όταν εμφανίζεται μια νεράιδα και τον ρωτάει:
– Γιατί κλαις;
Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, η νεράιδα βυθίζεται στο ποτάμι και, όταν ξανα εμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι:

– Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει.
Ο ξυλοκόπος απαντάει:
– Όχι!
Η νεράιδα ξανα βυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι:
– Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει
Ο ξυλοκόπος:
– Όχι!
Τρίτη βουτιά η νεράιδα και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι:
– Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;
– Ναι!
Η νεράιδα χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε ΚΑΙ τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια. Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πασιχαρέστατος…
Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη – άκρη στο ποτάμι, τρώει αυτή μια γλίστρα και παρ” την μέσα. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το “ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι η νεράιδα:
– Γιατί κλαις;
– Καλή μου νεράιδα, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!
Η νεράιδα ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με την Κλώντια Σίφερ:
– Αυτή είναι η γυναίκα σου;
– Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.
Η νεράιδα έγινε έξαλλη:
– Τί λες, ρε ψεύτη του κερατά!
Ο ξυλοκόπος:
– Συγχώρεσέ με, νεράιδα… πρόκειται για παρανόηση… αν έλεγα «όχι» στην Κλώντια Σίφερ, μετά θα μου έβγαζες τη Σάρον Στόουν… και αν έλεγα «όχι» και σ” αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου… εγώ θα έλεγα ναι… και θα μου τις έδινες και τις τρεις… αλλά, καλή μου νεράιδα, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πως να τις συντηρώ ΤΡΕΙΣ γυναίκες;…….. γι” αυτό είπα «ναι»!

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όποτε ένας άντρας λέει ψέματα, το κάνει για κάποιο αξιοπρεπή και συνετό λόγο!