Σκηνή: μια φοράδα τριγυρίζει, ανέμελη στο λιβάδι.
Την πλησιάζει ένας επιβήτορας:
– Κούκλα μου, τι υπέροχο, θεσπέσιο πλάσμα είσαι εσύ !…
Απάντηση φοράδας: άντε χάσου, κρετίνε!..
Αυτό το σκηνικό παίζεται 3-4 ημέρες.
Απελπισμένος ο επιβήτορας, παίρνει φόρα, πηδάει στο γκρεμό και τσακίζεται…
Την 5η ημέρα, η φοράδα, διαπιστώνοντας ότι ο επιβήτορας «εξαφανίστηκε», αρχίζει να τρώγεται με τα ρούχα της.
Ρωτά από δώ / ρωτά από κεί…τίποτα.
Ώσπου κάποιος ενημερωμένος της σφυρίζει το σκηνικό.
Απελπισμένη και η φοράδα (χάνομαι / σβήνω / δεν έχει νόημα να ζω…),
παίρνει φόρα, και τσακίζεται στον ίδιο γκρεμό…
Οπότε, από το βάθος της χαράδρας, ακούγεται μια φωνή, όλο τσαντίλα:
ΠΟΙΟΣ Μ@Λ@Κ@Σ ΠΕΤΑΕΙ ΑΛΟΓΑ, ΡΕΕΕΕ !..