οίκος ανοχής αλλά πολυτελείας

Κάποιος πρωτάρης νεαρός επισκέπτεται για πρώτη φορά ένα οίκο ανοχής πολυτελείας.
Στην ρεσεψιόν τον υποδέχεται η χαρακτηριστική φυσιογνωμία ( τσατσά κατά το λαϊκότερο για να καταλαβαινόμαστε).
– Στον πρώτο όροφο έχουμε παρθένες Ελληνίδες, με 1.500 €, στο δεύτερο όροφο ελαφρώς μεταχειρισμένες Γαλλίδες Γερμανιδες και άλλες Ευρωπαίες με 1000 €, στον τρίτο όροφο έχουμε πραμάτια για τους φτωχούς, Αλβανίδες, Ουκρανές, Ουγκανέζες κ.λ.π με 500 €.
– Βγάζει ο τυπάκος τα χρήματα από τη τσέπη του, τα μετράει και μαζί με τα ψιλά βλέπει ότι συγκεντρώνει περί τις 100 €.»αυτά έχω της λέει».
– Δυστυχώς με 100 €. δε γίνεται τίποτα, του λέει η τσατσά.
Εκεί που πάει να φύγει λοιπόν ο τύπος, φανερά στεναχωρημένος, φωνάζει η τσατσά:
– Μια στιγμή! Ξέρεις κάτω στο υπόγειο έχουμε μια κοπελιά, για σφουγγαρίσματα κλπ., η οποία μπορεί να κάνει την δουλειά μας με 100 €. Είναι φτωχή και προβληματική αλλά δε βαριέσαι…
Εντάξει λέει ο νέος και κατεβαίνει στο υπόγειο.
Εκεί συναντά μια σχετικά όμορφη κοπέλα. Της δίνει τα χρήματα και πάνω που πάει να την φιλήσει της πέφτει κάτω το αριστερό χέρι.
– Μην ανησυχείς, του λέει και με μια επιδέξια κίνηση ξαναβάζει το χέρι στην θέση του.
Μετά από λίγο τσάφ της βγαίνει και το δεξί.
Ο τύπος παθαίνει, ενώ η κοπέλα ξαναβάζει το χέρι στη θέση του.
Πέφτουν, με τα πολλά στο κρεβάτι, και εκεί που πάει να της ανοίξει τα πόδια για να κάνουν έρωτα κλάκ της βγαίνουν και τα δύο πόδια.
Τρελαμένος από το φόβο του ο νεαρός πηδάει πάνω σε μια ντουλάπα, τρέμοντας σαν ψάρι.
– Κατέβα κάτω παιδαρά μου τώρα που έχω ανάψει, του φωνάζει αυτή.
– Όχι δεν κατεβαίνω ούτε με σφαίρες, της λέει
– Μα γιατί κατέβα κάτω να κάνουμε τρελό έρωτα




– Όχι σου λέω ,αν θες πέταξε μου το μο****νι σου εδώ πάνω, εγώ δε κατεβαίνω.