Ποιηματάκια και στιχάκια … για πονηρά μυαλά

Απόψε θέλω να γίνω δικός σου. Να με σφίξεις με το χνουδωτό σου σώμα, σκουπίζοντας όλα τα υγρά μου.
Πού θα είσαι μικρή μου πετσέτα?




Η σαρκική επιθυμία δε σχετίζεται με την ψυχική. Σαρκική είναι η επιθυμία μου για σένα. Σε θέλω, σε ποθώ, θέλω να σε γευτώ.
Αχ, πότε θα έρθει το Πάσχα αρνάκι μου ψητό!



Μου αρέσει να βάζω τα χείλη μου μέσα στην τρύπα σου και να ρουφάω απολαυστικά τα υγρά σου, καθώς χύνονται στο στόμα μου.
Αχ, μη μου τελειώνεις Κόκα Κόλα!



Πάντα ήξερα ότι όποτε ήθελα άναβες. Σ΄ έπαιζα στα χείλη μου και έμπαινες με τρόπο μοναδικό. Πάντα όμως τελείωνες γρήγορα.
Γιατί ρε καταραμένο τσιγάρο!



Άλλο λίγο και μπήκε! Δεν πάει άλλο! Έχει μπει το μισό και πονάω! Με πεθαίνει! Μήπως να τη ρουφήξω? Ωχ, σφήνωσε! Δεν πάει ούτε πάνω, ούτε κάτω!
Αχ, δεν ξαναβάζω τόσο στενό παντελόνι!




Είδα τις ρώγες σου και ήθελα να τις φάω. Ήταν μεγάλες και σκληρές. Έγλυφα τη μία και δάγκωνα την άλλη. Τις ρούφαγα μέσα στο στόμα μου για να πιω το χυμό τους.
Πόσο μου αρέσει το σταφύλι!




Ήταν 20 πόντους όταν μπήκε στο στόμα μου. Το άσπρο υγρό σου έκαψε το στόμα και το λαιμό μου και λίγες τρίχες έμειναν στα δόντια μου.
Άτιμη οδοντόβουρτσα!




Σήμερα είδα πόσο μικρό τον έχω. Δεν πρόλαβα να τον χαϊδέψω λίγο και αυτός χάθηκε από τη χούφτα μου.
Τι γελάς; Έχεις μεγαλύτερο μισθό?




Οι δυο μας μόνοι στην παραλία, διψούσα για το παχύρρευστο άσπρο υγρό σου. Σε πήρα στα χέρια μου και σ΄ έπαιξα, αλλά εσύ είχες τελειώσει.
Καταραμένο αντιηλιακό!