Τα μπατσάκια

Ένας μπάτσος περνάει από μια παραλία. Εκεί ένα αγοράκι παίζει μόνο του με την άμμο και το κουβαδάκι του. Φτιάχνει ανθρωπάκια.
– Γεια σου αγόρι μου. Τι φτιάχνεις εδώ; λέει ο μπάτσος.
– Φτιάχνω μπατσάκια, λέει το αγοράκι.
Ο μπάτσος κορδώνεται.
– ΜΠΡΑΒΟ αγόρι μου! Και με τι τους φτιάχνεις;
– Με άμμο, νερό και σκατά, λέει το παιδί.
– Τι είπες ρε κωλόπαιδο, λέει ο μπάτσος εξοργισμένος. Λοιπόν κακομοίρη μου αύριο θα ξαναπεράσω από δω. Αν σε ξαναδώ να μου πεις ότι φτιάχνεις μπατσάκια με σκατά θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο. Τ” ακούς;
– Καλά, μη θυμώνεις λέει ο πιτσιρικάς.

Την άλλη μέρα λοιπόν ο μπάτσος ξανάρχεται. Βλέπει τον μικρό με τον κουβά.
– Δε μου λες μικρέ, τι φτιάχνεις, για λέγε;
– Φτιάχνω πυροσβεστάκια, λέει το παιδί.
– Α. Και με τι τους φτιάχνεις;
– Με άμμο και νερό, λέει το παιδί.
– Και γιατί δεν βάζεις και σκατά;
– Προσπάθησα, αλλά μου έβγαιναν μπατσάκια, λέει ο μικρός.