Η «άτακτη» παπαδιά

Συζητούσαν δυο φίλοι και κάποια στιγμή λέει ο ένας στον άλλον :
– Έχεις εξομολογηθεί τώρα τελευταία;
– Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό ρε;
– Ε, πώς! Εγώ θα σου πρότεινα να πας.
– Δε θα “σαι καλά ρε! Από το δημοτικό έχω να πάω.
– Ε, να! Σου το ζητάω σαν χάρη. Να απασχολήσεις για λίγο τον παπά, γιατί θέλω να πάω με την παπαδιά.
– Πες το ντε! Αν είναι έτσι, να πάω.
Και πήγε. Κι όλο θυμόταν και κάποια άλλη αμαρτία, κι άλλη, κι άλλη. Αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξε :
– Παπά μου, τώρα που εξομολογούμαι, διαπράττω και νέα αμαρτία.
– Τι εννοείς τέκνον μου;
– Ε, να! Κάνω πλάτες στον φίλο μου και σε καθυστερώ για να πάει αυτός με την παπαδιά σου! Ήμαρτον!
Και ο παπάς ήρεμος :
– Η γυναίκα σου ζει;;;
– Ναι πάτερ μου!!!
.
.
.
– Τρέξε γρήγορα σπίτι σου τέκνο μου….γιατί η παπαδιά έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια!!!