Χαμηλή δημοτικότητα χρειάζεται έκτακτα μέτρα

Σκηνικό: Χάραμα. Έντεκα νοματαίοι στην ακτή μιας λίμνης κάπου έξω από την Ιερουσαλήμ. Στον ορίζοντα φαίνεται να πλησιάζει ένας ρασοφορεμένος μαλλιάς (και με μούσια) πάνω σε ένα γαϊδούρι. Φτάνει τους υπόλοιπους έντεκα, ξεπεζεύει, του φιλάνε το χέρι σαν ένδειξη σεβασμού και αρχίζει να τους μιλάει:
– Σας κάλεσα σήμερα εδώ, γιατί έχω μια πολύ σοβαρή ανακοίνωση να σας κάνω. Κύριοι, η δημοτικότητα μας έχει πέσει πολύ τον τελευταίο καιρό. Ελάχιστοι πια εμφανίζονται στα κηρύγματα. Οι περισσότεροι έχουν βαρεθεί. Πρέπει να ξανακερδίσουμε τους οπαδούς μας. Αποφάσισα λοιπόν ότι θα πρέπει να κάνουμε ένα θαύμα για να εντυπωσιάσουμε τα πλήθη και να ανεβούν τα ratings μας. Και επειδή, τα συνηθισμένα όπως ανάσταση νεκρών, αποκατάσταση όρασης σε τυφλούς, μετατροπή νερού σε αλκοόλ και τα λοιπά, έχουν όλα ξαναδοκιμαστεί και δεν τραβάνε πια, αυτή τη φορά θα κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό: Θα περπατήσουμε στο νερό.
Σούσουρο μεταξύ των μαθητών, και ο δάσκαλος συνεχίζει:
– Αυτός είναι και ο λόγος που σας κάλεσα σήμερα εδώ. Ελπίζω να έχετε φέρει μαζί σας αυτά που σας ζήτησα. Ξεκινάμε ευθύς αμέσως τις προπονήσεις. Στο μεταξύ θα οργανώσουμε καμπάνια για να διαφημίσουμε το γεγονός σε όλα τα Ιεροσόλυμα. Άν είστε όλοι εδώ, ξεκινάμε με κολύμπι.
Ο Πέτρος προχωρά μπροστά.
– Δάσκαλε, είμαστε όλοι εδώ, εκτός από τον Ιούδα. Είχε κάτι οικογενειακές υποχρεώσεις και δεν τα κατάφερε να έρθει.
– Δεν πειράζει, θα εμφανιστεί αύριο είμαι σίγουρος. Στο μεταξύ, εμείς ξεκινάμε. Βάλτε όλοι τα μαγιό σας.
Οι μαθητές αλλάζουν και ξεκινάνε κολύμπι. Μετά τρέξιμο, κάμψεις και βαράκια. Η μέρα περνά σιγά-σιγά …
Την επομένη, το χάραμα και πάλι έντεκα νοματαίοι περιμένουν τον Κύριο τους, που έρχεται με το γαϊδουράκι.
– Ήρθε σήμερα ο Ιούδας;
– Κύριε μου, είπε ότι έπρεπε να αγοράσει σανό για τα ζώα του και δεν θα προλάβαινε να έρθει. Είπε ότι θα έρθει σίγουρα αύριο.
– Καλά, ξεκινήστε εσείς, και βλέπουμε.
Οι μέρες περνούν και ο Ιούδας χάνει τη μια προπόνηση μετά την άλλη. Ώσπου έρχεται η μεγάλη μέρα …
Πρωινό. Δώδεκα άτομα περιμένουν στη ακτή της λίμνης. Στους γύρω λόφους, χιλιάδες άτομα με το φαγητό τους και ένα σωρό πανό. Συνθήματα, φωνές, πάρτε τους τα μυαλά, είσαι ο αρχηγός μας, ντουντούκες, μπουρούδες, τύμπανα, χαλασμός. Οι δώδεκα στην ακτή δείχνουν ανήσυχοι. Ο Χριστός λέει στον Πέτρο:
– Μα καλά, που διάολο είναι ο Ιούδας; Πρέπει να ξεκινήσουμε σε πέντε λεπτά.
Στον ορίζοντα ένα σύννεφο σκόνης εμφανίζεται. Ο Ιούδας, καταφτάνει πάνω σε ένα καταϊδρωμένο άλογο:
– Συγνώμη, κύριε μου, ξέρω ότι δεν εμφανίστηκα όλη τη βδομάδα, αλλά είχα υποχρεώσεις, έπρεπε να κάνω αγορές, έπρεπε να κοιτάξω τη σοδειά, η γυναίκα μου γεννούσε …
– Καλά, καλά δεν έχουμε τώρα ώρα για αυτά. Βάλε τα ρούχα και ξεκινάμε.
Οι Δεκατρείς παρατάσσονται. Ο Χριστός σηκώνει τα χέρια του στον ουρανό και τα πλήθη στους λόφους παραληρούν. Φωνές, ιαχές, συνθήματα, καθώς οι δεκατρείς αρχίζουν να μπαίνουν στο νερό χωρίς να βουλιάζουν. Κάποια στιγμή, ο Ιάκωβος που ήταν προτελευταίος (τελευταίος ήταν ο Ιούδας), φωνάζει στον Χριστό (που ήταν μπροστά):
– Χριστέ, Χριστέ, το νερό μέχρι τα γόνατα του Ιούδα. Κάνε κάτι.
– Άσε με τώρα, προχώρα. Δεν μπορώ, χαιρετάω τα πλήθη.
Πέντε λεπτά μετά, ο Ιάκωβος κράζει πάλι τον Ιησού:
– Χριστέ, Χριστέ, το νερό μέχρι τη μέση του Ιούδα.
– Παράτα μας, Jake. Δεν βλέπεις ότι ευλογώ τα πλήθη τώρα;
Δύο λεπτά μετά, ενώ η πομπή τα πήγαινε πολύ καλά και σχεδόν είχε φτάσει στο ένα τρίτο της λίμνης, ο Ιάκωβος φωνάζει πάλι του Ιησού:
– Jesus, Jesus, το νερό μέχρι το λαιμό του Ιούδα. Κάνε κάτι θα μας πνιγεί.
– Ρε ****το. Άντε ρε Ιάκωβε, δείχτου που έχουμε βάλει τα πασαλάκια να πατάει απάνω, γιατί θα γίνουμε ρεζίλι …